Oeps, foutje… 8 hechtingen verder

In de serie domme acties kan ik nog wel eens behoorlijk uitblinken. Terwijl we gezellig met z’n vieren aan het zwemmen waren en met de hoogst mogelijke snelheid van de glijbaan aan het knallen waren gaan de spelletjes met de kinderen vaak van wild naar wilder. Onze kleinste telg is nog lekker klein en licht en die kan je een aardig eindje door de lucht heen smijten in het zwembad. Allerlei truckjes met op knieën staan en een zetje mee geven lukken daar prima mee. Onze wat grotere telg wilde natuurlijk ook mee doen en dat gaat ook nog net maar ze is natuurlijk veel groter en zwaarder. Met het omhoog gooien verloor ik mijn evenwicht en na het lanceren van Fré tuimelde ik naar voren in plaats van naar achter. Het resultaat was dat Fré naar beneden kwam (wat omhoog gaat komt namelijk ook weer terug) en vol met haar tanden op mijn voorhoofd knalde. Gelukkig niets mis met de tandjes van Fré (daar keek ik als eerst na) maar ineens was er allerlei tumult om me heen in het zwembad. Hier en daar zag ik wat paniek in de ogen en ik bleek ook behoorlijk wat bloed te verliezen, een griezelfilm was er niets bij. Snel voorlopig verbinden, aankleden en naar het ziekenhuis. Fré was behoorlijk overstuur maar zij kon er niets aan doen. Yanniek is veel meer van de blabla en riep vooral cool en horror maar toen de dokter begon met hechten ging ze toch maar even in het verste hoekje van de behandelkamer staan. Mir was zoals gewoonlijk mega stoer en terwijl de dokter de flap terugsloeg om de wond schoon te maken was zijn heel cool het bloed aan het opvangen zodat het niet mijn polo in zou lopen. Een iets andere zondagmiddag dan ik me had voorgesteld, een paar uur later zaten er 8 hechtingen in m’n voorhoofd en heb ik een blijvende herinnering aan mijn eigen stomme actie.