Het is koper!

Vanmiddag had ik Mirjam aan de lijn en hadden we beide nog geen idee wat
12½ jaar voor een bruiloft was maar inmiddels zijn we erachter. Het is geen brons of ijzer (nee ook geen roestige spijker) maar koper. Het is nog geen edelmetaal maar we hebben genoten van de weg naar dit punt! In ‘97 stonden we samen op een zonovergoten strand in Barbados en waren we heerlijk onwetend wat allemaal op onze weg zou komen. Inmiddels zijn we een aardig eind onderweg en heeft onze belofte veel meer waarde gekregen dan toen. Hoe een luchtig idee “laten we maar gaan trouwen” tot een belangrijke basis kan uitgroeien had niemand toen nog kunnen weten.
Aangezien wij niet zo van de traditionele feestjes zijn maar veel eerder een feestje geven wanneer we er zin in hebben (en er dan wel een reden bij verzinnen) hebben vanmiddag maar besloten om gezellig met z’n vieren te gaan eten. Lekker eten, mooie bloemen en ontvangen gelukwensen maken vandaag compleet. Wij nemen nog een wijntje op de volgende 12½ jaar.