Happen naar adem

Whoeha, daar zijn we weer. Bovengekomen uit een nimmer aflatende stroom van things to do & people to see was het plan om dit weekend te genieten van ultieme rust, lekker eten en rosé bij top weer in de tuin. Alle computerproblemen van vrienden en familie zijn immers weer opgelost, verjaardagen zijn bezocht en niet in de laatste plaats is de buitenkeuken bijna af zodat we ‘m vandaag kunnen gaan gebruiken. De afgelopen week heb ik de onderdelen die zomer en winter buiten blijven staan in de buitenbeits gezet. Om dat een beetje redelijk te doen moet je alles toch 3 keer in de verf zetten en ik kan je melden dat dit soort verf nog steeds stinkende oplosmiddelen bevat. Niet die laffe watergedragen verf maar de ouderwetse (zal vast aan de milieueisen voldoen) stinkende variant. Het kan haast niet anders dan dat mijn frontale kwab deels is opgelost door dagen boven de verfkwast hangen. Vandaag ga ik de laatste onderdelen in elkaar zetten en ons terras behandelen met de Karcher. Helemaal klaar voor een heerlijk Pinksteren zou je zeggen maar het begin van het Pinksterweekend was toch duidelijk minder. Tijdens het buitenspelen na het eten fiets Yanniek tussen twee schommels door en blijft met haar stuur hangen achter een van de kettingen van de schommel. Behoorlijke crash en een avondje in het ziekenhuis (21:00 uur binnen en 01:00 thuis) leverde een mooi blauw gipsbeen op. Ben je net lekker weg van de kade, mag het roer weer om :). Ons programma een beetje aanpassen voor brekebeen dus maar genieten gaan we nog steeds doen (en Yanniek veel optillen…)